Bij het feest Kruisverheffing
In het nieuwste boek van Dan Brown ‘Het ultieme geheim’
antwoordt hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, Robert Langdon,
op de vraag wat het meestgebruikte religieuze symbool ter wereld is,
niet het kruis, maar de halo of aureool.
Dat is een verrassend antwoord, want ook wij dachten wellicht aan het kruis.
Professor Langdon verwijst naar de Egyptische god Ra,
naar het boeddhistische symbool op de lijkkist van keizer Kanishka,
de mozaïek van Christus Pantocrator en zelfs het Vrijheidsbeeld.
Allen dragen een nimbus, een schijf van goud,
een halo, van het Hebreeuwse hila, een uitstraling van licht.
Alle heiligen, maar ook boeddhistische en hindoeïstische goden
dragen zo’n lichtkrans rond hun hoofd.
Zij allen hebben een goddelijke staat van verlichting bereikt.
De doornenkroon die Jezus draagt,
wordt door de verrijzenis een krans van licht, fel als het zonlicht.
Nic Fiddian-Green is een kunstenaar die werkt met brons
en Christusbeelden maakt.
Reflecterend op de scherpte van de doornen,
legt de kunstenaar uit hoe het maken ervan
hem dieper verbonden maakte met de wrede realiteit van de kruisiging –
maar ook met de spirituele betekenis ervan.
Tijdens het werk voelde het alsof hij Christus zelf kroonde
met de doordringende doornen.
Om die gewelddadigheid in schoonheid om te zetten,
voltooide hij de doornen in 22-karaats goud,
waarmee hij de goddelijke en menselijke krachten die in Christus,
de gekruisigde Koning, werkzaam zijn, samenbracht.
De doornenkroon wordt op die manier een stralenkrans.
Het feest van de kruisverheffing legt de nadruk
op de onoverwinnelijke kracht van de liefde, de kracht van het leven in God.
Het kruis als doorgang naar de volheid van het eeuwig leven.
Het kruis staat in het volle licht van de verrijzenis.
Het is zoals de zon, de cirkel op de oude Iers-Keltische kruisen,
hoe eeuwen voor de komst van de christelijke missionarissen in Ierland,
die kruisen al symbool waren voor de kracht van het leven.
Laten wij als christenen, hoe moeilijk we het ook hebben met het kruis,
vooral en altijd de verrijzenis van Jezus voor ogen houden,
want dat is en blijft de kern
van ons christelijk geloven, hopen en liefhebben.